Periplaneta lateralis

Karaczan turecki [ wylęg / podrostki do 8 mm] – idealne źródło białka  dla Twoich owadów – zakup dotyczy 100-150 sztuk.

Periplaneta lateralis – karaczan turecki

Nazwa naukowa: Periplaneta lateralis (Walker, 1868)
Rodzina: Blattidae
Pochodzenie: Afryka Północna, Półwysep Arabski, Azja Zachodnia (m.in. Turcja, Egipt, Sudan). Obecnie gatunek rozpowszechniony również w Ameryce i Europie, głównie w hodowlach.
Nazwa potoczna: karaczan turecki, karaczan czerwony, Turkistan cockroach.

Opis gatunku i zachowanie

Periplaneta lateralis to średniej wielkości, bardzo ruchliwy karaczan, dorastający do 2,5–3 cm długości.
Ciało ma barwę ciemnoczerwoną lub kasztanową, z jaśniejszymi brzegami skrzydeł. Samce są smuklejsze i w pełni uskrzydlone, a samice krótsze, z zredukowanymi skrzydłami (niezdolne do lotu).

Gatunek ten jest aktywny, szybki i żywotny, ale mimo to nie wspina się po gładkich powierzchniach (jak szkło czy plastik), co czyni go bezpiecznym w hodowli.
Karaczany te są nocne, w dzień kryją się w szczelinach i pod elementami dekoracyjnymi.

W przeciwieństwie do innych przedstawicieli rodzaju Periplaneta (np. P. americana), P. lateralis nie jest uciążliwy, nie wydziela nieprzyjemnego zapachu i nie jest uznawany za gatunek synantropijny (nie zasiedla mieszkań).

Biologia i cykl życia

Gatunek ten nie jest żyworodny – samica składa ooteki (kapsułki z jajami), które przykleja do podłoża lub ukrywa w kryjówkach.

• Liczba jaj w ootce: ok. 20–30.

• Czas inkubacji: 3–4 tygodnie w temperaturze 28–32 °C.

• Czas rozwoju od nimfy do imago: 3–5 miesięcy (zależnie od temperatury).

• Dorosłe żyją ok. 6–8 miesięcy.

Rozmnaża się bardzo szybko, co czyni go jednym z najlepszych gatunków karmowych.

Warunki hodowli

Pojemnik / terrarium

• Kolonia może być trzymana w plastikowych pudełkach lub akwariach z przykrywą (np. o wymiarach 40×30×25 cm).

• Konieczna jest dobra wentylacja (np. siatka lub otwory zabezpieczone drobną siatką).

• Na dnie można umieścić cienką warstwę suchych liści, tektury lub ręczników papierowych, choć gatunek ten nie wymaga podłoża.

• Wnętrze warto wypełnić wytłoczkami po jajkach, które zwiększają powierzchnię użytkową i kryjówki.

Temperatura i wilgotność

• Temperatura optymalna: 28–32 °C (im cieplej, tym szybciej się rozmnaża).

• Wilgotność: 50–70% — P. lateralis dobrze znosi suchsze warunki niż większość karaczanów.

• Wystarczy utrzymywać niewielką wilgotność w jednym rogu (np. wilgotna gąbka lub kawałek owocu).

Pokarm

Karaczan turecki jest wszystkożerny i łatwy w żywieniu.
Podstawę diety mogą stanowić:

• warzywa: marchew, ziemniak, dynia, cukinia,

• owoce: jabłko, banan, pomarańcza,

• dodatki suche: płatki owsiane, otręby, sucha karma dla ryb, kurczaków lub psów,

• źródła białka: ryby, jaja, suszone owady.

Pokarm należy regularnie wymieniać, aby unikać pleśni. Woda może być podawana w postaci żelu wodnego lub wacika nasączonego wodą.

Rozmnażanie

Periplaneta lateralis rozmnaża się niezwykle intensywnie.
Samice składają ooteki co 1–2 tygodnie, a młode nimfy szybko dorastają.
Przy optymalnej temperaturze kolonia może się podwoić w ciągu miesiąca.
Z tego powodu gatunek ten jest powszechnie używany jako pokarm dla gadów, płazów i pająków – jest czysty, odżywczy i łatwy do rozmnożenia w dużych ilościach.

Ciekawostki

• Periplaneta lateralis został sprowadzony do USA wraz z transportem wojskowym z Bliskiego Wschodu w latach 40. XX w., dlatego bywa nazywany Turkistan cockroach.

• Jest blisko spokrewniony z karaczanem amerykańskim (Periplaneta americana), ale mniejszy, spokojniejszy i bezpieczniejszy w hodowli.

• Ze względu na brak zdolności wspinania się po gładkich powierzchniach i szybkie tempo rozmnażania jest jednym z najczęściej hodowanych gatunków karmowych na świecie.

• Nie wydziela zapachu i nie brudzi terrarium – dlatego polecany początkującym hodowcom.

• Dorosłe samce potrafią krótko ślizgać się w powietrzu, jednak nie latają aktywnie.

Podsumowanie