Lucihormetica verrucosa

Karaczany – Lucihormetica verrucosa – zakup dotyczy 10 sztuk – MIX.

 

Lucihormetica verrucosa – karaczan świecący

Lucihormetica verrucosa to interesujący gatunek karaczana pochodzący z tropikalnych rejonów Ameryki Południowej, głównie z Kolumbii i Ekwadoru. W środowisku naturalnym zasiedla wilgotne, ciepłe lasy deszczowe, gdzie przebywa głównie w warstwie ściółki, pod korą i w rozkładającym się drewnie. Gatunek ten należy do rodziny Blaberidae i jest blisko spokrewniony z popularnymi w hodowlach karaczanami olbrzymimi (np. Blaberus craniifer).

---

Wygląd i cechy charakterystyczne

Lucihormetica verrucosa to średniej wielkości karaczan – dorosłe osobniki osiągają długość 25–35 mm. Samce są zazwyczaj smuklejsze, mają bardziej rozwinięte „guzy” na przedpleczu oraz jaśniejsze ubarwienie. Samice są większe, masywniejsze i mają bardziej zaokrąglony odwłok.
Ciało ma barwę od ciemnobrązowej do czarnej, z charakterystycznymi pomarańczowymi lub żółtymi plamami na przedpleczu, które u niektórych osobników delikatnie świecą w ciemności (zjawisko to nazywane jest bioluminescencją lub fluorescencją).

Choć intensywność świecenia jest słaba i widoczna głównie pod światłem UV, to właśnie ta cecha sprawiła, że gatunek ten bywa określany jako „karaczan świecący”. W rzeczywistości światło nie jest generowane przez reakcję chemiczną, lecz wynika z odbicia promieni UV przez pigment w skórze.

---

Tryb życia i zachowanie

Lucihormetica verrucosa to gatunek naziemny i nocny. Dzień spędza ukryty w ściółce lub pod elementami dekoracyjnymi, a nocą wychodzi w poszukiwaniu pokarmu. Jest spokojny, nieagresywny i w odróżnieniu od niektórych innych karaczanów – nie potrafi wspinać się po gładkich powierzchniach, co bardzo ułatwia jego hodowlę.
Nie wydaje dźwięków, nie roznosi zapachów i jest całkowicie nieszkodliwy dla człowieka.

---

Żywienie

W naturze karaczany te są detrytusożerne – żywią się rozkładającą materią organiczną, głównie fragmentami liści, owoców i drewna. W hodowli najlepiej sprawdza się dieta roślinna:

• świeże owoce (jabłko, banan, pomarańcza, arbuz),

• warzywa (marchew, ogórek, dynia, cukinia),

• suche płatki owsiane,

• sucha karma dla ryb lub kotów (jako źródło białka).

Ważne, by nie zostawiać psującego się jedzenia – resztki należy usuwać po 1–2 dniach.

---

Warunki hodowli

Terrarium:

• minimalny rozmiar dla niewielkiej grupy to 20 × 20 × 20 cm,

• podłoże: mieszanka torfu kokosowego, liści i kawałków kory,

• grubość podłoża 5–10 cm (umożliwia zakopywanie się samic).

Wilgotność: 70–80%
– uzyskuje się ją poprzez regularne zraszanie terrarium.
Temperatura: 24–28°C
– w chłodniejszych warunkach rozwój znacząco spowalnia.

Oświetlenie: nie jest wymagane – wystarczy cykl dzień/noc.
Wentylacja: dobra, ale bez przeciągów.

Karaczany te są żyworodne – samica po zapłodnieniu nosi kokon z jajami (ootekę) wewnątrz ciała, z którego po kilku tygodniach rodzą się młode nimfy. Rozwój od nimfy do dorosłego trwa od 6 do 10 miesięcy, w zależności od temperatury.

---

Rozmnażanie

Rozmnażanie w hodowli jest stosunkowo łatwe. Samice po kopulacji rodzą od 20 do 30 młodych, które po urodzeniu są białe i miękkie, ale w ciągu kilku godzin ciemnieją. Młode karmione tak samo jak dorosłe szybko rosną i linieją kilkukrotnie przed osiągnięciem dojrzałości.

---

Ciekawostki

• Zjawisko „świecenia” u Lucihormetica przez pewien czas uznawano za prawdziwą bioluminescencję, jednak późniejsze badania wykazały, że to raczej fluorescencja – odbijanie światła UV.

• Karaczany z rodzaju Lucihormetica są ważnym elementem ekosystemu lasów tropikalnych, przyczyniając się do rozkładu materii organicznej.

• Gatunek ten jest bezpieczny i czysty, dlatego często hodowany jest jako gatunek ozdobny – ciekawy obiekt do obserwacji.

• Ze względu na spokojny temperament i atrakcyjny wygląd, L. verrucosa polecany jest również dla początkujących hodowców karaczanów.

---

Podsumowanie

---

Czy chcesz, żebym przygotował ten tekst w formie artykułu popularnonaukowego (np. do czasopisma